Friday, April 13, 2012

ปีใหม่ไทย 13 เมษายน มหาสงกรานต์

คิดไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าน่าจะเขียนอะไรสักอย่างที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียพลังงานไปกับการโต้แย้งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราถึงคิดได้แต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองเท่านั้น มองข้ามคนอื่น เรียกว่าพวกเข้าข้างตัวเองเห็นแก่ตัวน่าจะได้ เริ่มจากนำเสนอให้คนอื่นรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองต้องเป็นผู้รับผิดชอบหน้าตาเฉย ต่อด้วยเอาของคนอื่นไปโดยไม่ขออนุญาต พวกถือสิทธิ์ อ้างสิทธิ์ แล้วบอกกับบุคคลที่สามว่าได้บอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โกหกปลิ้นป้อน ได้ผลประโยชน์จากการกระทำของตนเองในรูปเงินตรา กลับใชัคำว่า "ช่วย" เหลือผู้อื่น แถมทวงบุญคุณ ไม่น่าฉลาดน้อยเข้าใจผิดกับเรื่องง่ายๆ แบบนี้ แต่ที่แน่ๆ ออกจะน่าไม่อายนะที่คิดได้แบบนี้

หลักพุทธศาสนาที่สอนให้ลด อัตตา ตัวกูของกู ยังต้องพยายามลดให้ได้ แล้วพวกที่หน้าที่ของตนไม่ปฏิบัติ โยนความรับผิดชอบให้ผู้อื่น สิ่งของที่ไม่ใช้ของตนแต่อ้างสิทธิ์เอาไปโดยไม่ได้รับอนุญาต อ้างว่าได้ช่วยเหลือทั้งๆ ที่ตนทำไปนั้นเพราะได้เงินตราตอบแทน สรุปได้ว่า ไม่ใช่ของกูแต่กูจะเอา อย่างไรก็ตามการสรุปนี้ก็เป็นการวิเคราะห์การสังเคราห์การมองจากตัวดิฉันเอง ยังนึกๆ อยู่ว่าเป็นไปได้ว่าตัวเองอาจจะไม่เป็นกลาง ไม่เดินสายกลางเท่าที่ควรจะเป็น ทั้งนี้เป็นธรรมชาติของมนุษย์จะเข้าข้างตัวเอง

เพื่อเป็นการตั้งสติให้เข้าใจโลก เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ เนื่องในวันปีใหม่ไทย 13 เมษายน มหาสงกรานต์ ได้พยายามรวบรวมสิ่งดี ที่เป็นประโยชน์ จาก ว.วชิรเมธี หวังว่าจะทำให้ตัวดิฉันเองสงบจิตสงบใจกับเรื่องราวที่เข้ามากระทบและรบกวนได้บ้างไม่มากก็น้อย และผู้หลงเข้ามาอ่านได้นึกคิดถึงเรื่องบางเรื่องที่เข้ามากระทบแล้วสามารถมองอย่างเป็นกลางได้มากน้อยเพียงไร
"ไม่มีสิ่งใดจะน่าละอายไปกว่าการไม่ยอมรับความผิดพลาดของตนเอง" (มหาตมะ คานธี)