ความหวัง

จุดประกาย "ความหวัง"  ตัวเบา หายใจคล่องและลึกมาก ไม่ใช่แค่ลงปอด แต่รู้สึกเหมือนลึกผ่านลำไส้ไปถึงท้องน้อย หัวใจพองโต น้ำตาซึมนิดๆแบบปิติเพราะความดีใจกับข่าวดีในวันนี้

"วันนี้สวยบอกว่า หมอไม่ได้ใช้เครื่องวัดสัญญาณชีพกับปู่แล้ว
เพราะทุกอย่างปู่ปกติ รวมถึงความดันด้วย ปู่ถ่ายไม่เป็นเลือดแล้ว
พยายาบาลให้ 5% albumin เพิ่ม เพื่อรักษาอาการบวมของปู่"

ความหวัง เป็นอะไรที่ดีและมีพลังมาก ให้การบ้านตัวเองว่าจะไปศึกษาทฤษฎีความหวัง Hope Theory by Charles Richard  Snyder แล้วจะมาเขียนเพิ่มเติมในโพสต์นี้...

แล้วมันก็จะผ่านไป

บอกตัวเองสิ "แล้วมันก็จะผ่านไป" เมื่อรู้ว่าเป็นมะเร็งก็ต้องเข้ารับการรักษา ผ่านขั้นตอนต่างๆ มากมายตามขบวนการทางการแพทย์ สุขภาพร่างกายจิตใจเมื่อได้รับยา ยาบางตัวเมื่อกินเข้าไปทำให้มีอาการไฮเปอร์ได้ ทั้งๆที่ร่างกายป่วยและอ่อนแอมาก ประสบการณ์ตรงที่ได้รับในฐานะผู้ป่วย เวลาที่ต้องเข้าห้องน้ำไปฉี่ แล้วต้องกดเรียกพยาบาลให้พาเข้าห้องน้ำ เพราะต้องช่วยลากเสาสแตนเลสที่ไว้แขวนถุงคีโม (น้ำเกลือ น้ำเลือด อาหาร) ซึ่งเป็นเวลาตอนกลางคืน จากหัวค่ำ ไปจนดึก ตลอดถึงเช้ามืด เข้าห้องน้ำทุกๆ 1-2 ชั่วโมง ช่างเป็นช่วงที่ร่างกายอ่อนแอและเพลียมาก ภายหลังเมื่อร่างกายแข็งแรงขึ้น และสามารถเข้าห้องน้ำได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งใครมาช่วย โอ้โหมันสุดยอดมากกับการทำได้ด้วยตัวเอง ประสบการณ์ครั้งหนึ่งที่อาบน้ำแล้วต้องมีคนช่วยอาบให้ นึกได้แต่ว่ามันเป็นไปได้จริงๆ ที่ต้องให้พยาบาลช่วยอาบน้ำให้ เพราะทำเองไม่ไหวจริงๆ ไม่เคยนึกว่าจะมาถึงจุดนี้ ผ่านมาแล้วจากจากกลางเดือนตุลาคม 2562 จนถึงเกือบปลายเดือนกุมภาพันธ์ 2563 รวม 7 คีโมเทราพี กับ 2 ยกกับการล้างพิษ ยกละ 3วัน3คืน ที่ต้องเข้าห้องน้ำทุกๆ 2 ชั่วโมง ทั้งเวลากลางวันและกลางคืน โดยเฉพาะตอนกลางคืนเข้าห้องน้ำบ่อยกว่าตอนกลางวัน โชคดีที่สามารถเข้าห้องน้ำเองได้โดยไม่ต้องเรียกให้พยาบาลช่วยเหลือ แต่อดหลับอดนอนเพลียมากกก ผลจากการ PET SCANING เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ออกวันนี้ "ไม่พบเซลล์มะเร็งในเนื้่อเยื่อแล้ว" ตอนนี้พูดได้ว่า "มันได้ผ่านไปแล้ว" หวังแต่เพียงว่าอย่ากลับมาอีกนะ ขอเลี้ยงลูกวัยรุ่นต่อให้โตอีกสักหน่อย ให้ปีกกล้าขาแข็ง เรียนจบมีงานทำ รักนะจุ๊บๆ น้องโซเฟีย ้

เมื่อรู้ว่าเป็น "มะเร็ง"

โรคภัยไข้เจ็บไม่เข้าใครออกใคร ทุกคนมีโอกาสนั้น มันมาบางครั้งก็งง งง อะไรวะ อย่างนี้ก็ได้เหรอ ไหวไหมเนียะ บอกเลยว่า "ไหว" ณ.ตอนนี้ ต่อไปจะเป็นอย่างไรไม่รู้ได้ ก็มันเป็นอนาคต แต่ปัจจุบันมันชิวเกิน ความคิดบวกมากขึ้น พฤติกรรมก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น สงบมากขึ้น ค่อยๆ ทำไป  วางแผนจัดการมากขึ้น เหนื่อยก็พัก ง่วงก็นอน ตื่นก็หาอะไรทำ นั่งพับถุงพลาสติก เย็บซ่อมกางเกงใน เตรียมทำกับข้าว ความรู้สึกสนุกในการทำอาหารก็กลับมา นี่ก็มานั่งเขียนบล็อกอีก

กินได้ หลับง่าย ถ่ายคล่อง (ท้องผูกได้ยาช่วย)  อะไรจะสุขไปกว่ากินก็ได้ หลับก็ง่าย ถ่ายก็คล่อง  เริ่มออกกำลังกาย "Qigong Baduan Jin Eight Pieces of Brocade" มันดีมากนะการยืดเส้นยืดสายแบบนี้ ลิงค์ มาให้ลองทำดูกัน

เมื่อรู้ว่าเป็นมะเร็ง อาจจะมีความรู้สึกกลัวในอารมณ์ตอนนั้น ไม่ช้อค ไม่เศร้าเสียใจ ดีใจที่ค้นพบว่าเป็นโรคอะไรกันแน่  แต่ร้องไห้ เมื่อคุณหมอถามว่ามีใครในครอบครัวเป็นบ้าง เท่านั้นและน้ำตานอง ไม่ใช่เพราะรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง แต่คิดถึงพี่ชายจับใจ

ภาพประกอบจาก ลิงค์

วันเด็ก #ขออวด

เคยอวดไว้แล้วว่า ลูกหลานของเราเรียนเก่ง 
#ขออวดอีกครั้งจะเป็นไร ใช้ภาพประกอบไปก่อนส่วนข้อความเรื่องราวแล้วมาเล่าต่อ....เดี๋ยวเลยวันเด็ก

ปณิธานปีใหม่/ New Year's resolutions

I have a problem with New Year's resolutions, not because they often fail, or because they're too difficult,

and not because I'm bad at them either.

I mean, I've only been alive for four New Year's! 

No, I have a problem with resolutions.

Because people think that that's it. 

It's the one time to change 

Now don't get me wrong, we definitely all need change.
I have no idea how to ride a bicycle, and my little brothers has no idea what a toilet is for.

And some of you yeah, you should probably should get out of the house more.

But one big decision probably isn't going to do it 

Sorry  

So now what?

Flush your resolutions down the toilet?  

The one my little brother can't use?

Of course not!

Keep your resolutions but go easy on yourself.

Will you change?

Maybe

But it probably won't happen in one big moment.

It'll happen in thousands of little moments.

Every time you choose to forgive or slow down or be grateful or stay clam.

Each little moment that you choose: what's right instead of what's easy  faith instead of doubt  love instead of hate that's where the change happens!

Even if you fail one or two or thirty times, it's ok!

You've got thousands of more little moments ahead of you.

You'll get better. So happy new year 

God bless and I'm off to ask my dad to get a bike.

 Either that or a pony

 Bye

ปีนี้แม่อายุ 80 ปี รู้ยัง แปดสิบยังแจ๋ว บอกเลย

อยากเขียน อยากเขียน  เขียนไม่ออก บอกตัวเองลองแต่งกาพย์กลอนสิ ก็ไม่สามารถแต่งให้ไพเราะได้ ไม่มีพรสวรรค์ ไม่มีทักษะ  แต่ตั้งใจแต่งนะแม่ นี่ไงแม่ อายนิดๆ กับสำนวนไร้โวหาร อดทนอ่านหน่อยนะแม่ เพื่อลูกแม่ทำได้

รักใครยิ่งใหญ่เท่า     ใครกันเล่าเลี้ยงดูหนู
รักนี้ใครต้องรู้          สัมผัสได้จากสายใย
รักใครไม่จืดจาง       ใครที่สร้างกำลังใจ
รักนี้ใครห่วงใย        สัมผัสได้จากใจเอย

นึกถึงบุญคุณแม่ นึกถึงเพลงค่าน้ำนม  เข้าไปฟัง อ้าวเนื้อเพลง "บวชเรียน พากเพียรจนสิ้น" ก็ไม่สามารถปฏิบัติได้ ไม่ใช่บุรุษเพศ ไม่ได้ทดแทนบุญคุณอะไรแม่ แต่ตั้งใจดูแลเลี้ยงลูกตัวเองให้ได้ดีนะแม่ เหมือนที่แม่ทำให้กับลูกทั้ง 5 คน ของแม่ ภูมิใจมากๆ กับการเกิดเป็นลูกของแม่  แม่รักลูก แม่อดทน แม่เสียสละ เพื่อลูกแม่ทำได้ รักแม่ที่สุด

เลี้ยงโซเฟียไม่ยากนะแม่ สอนอะไรก็บอกไปว่า ยายบอกยายสอนแม่มาแบบนี้ กินข้าวให้หมด เปลือง อย่าซื้อเสื้อผ้าเยอะ เปลือง อย่าเปิดตู้เย็นนาน เปลือง โซเฟียเก่งจังเก็บตังค์เก่งเหมือนยาย รักนะจุ๊บ จุ๊บ จากหลานยายฝากให้ยาย...

วันนี้วันที่ 13 ตุลาคม 2559 บันทึกความทรงจำ

หิว หิว รีบทำกับข้าวมื้อเย็นโดยเร็ว ให้เสร็จทันลูกกลับจากโรงเรียนบ่าย 2 โมง... หมักหมูไว้แล้วเมื่อวานเพื่อทำสุกี้ยากี้แห้ง เหมือนจะทำได้รวดเร็วแต่ไม่ใช่เลย ไหนจะผสมน้ำซอส ไหนจะหั่นผัก รอแช่วุ้นเส้น ต้มน้ำซุป

วันนี้หิวมากแทบจะเป็นลมเพราะเมื่อช่วงเช้าไปปีนเขา Krykkja ในบริเวณที่ชื่อว่า Nes ระยะทาง 7.9 กม ความสูง 338 เมตรที่ปลายทาง มีกล้วยไปเพียง 2 ลูก  แบ่งกันคนละลูก แปลกปกติกล้วย 1 ลูกก็พอประทังความหิว กล้วยและน้ำดื่มให้พลังพอเพียง แต่วันนี้บอกเลยว่าไม่ (พอ) หิว หิว จำได้ว่าระหว่างปีนขึ้นเขา คุณสามีพูดตลอดเวลา วันนี้โชคไม่ดีเลย มีหมอกมาก มองไม่เห็นความสวยงามของวิวที่ควรจะได้เห็น ช่วงขึ้นเขาก็ยังพักต่อเน็ตพ่วงเช็คเมล์ ฯลฯ  มือก็กดปิดเน็ตเพื่อประหยัดแบต ลืมไปเลย พอกลับบ้าน ปกติมือถือจะต่อไวไฟที่บ้านโดยอัตโนมัติ แต่ครั้งนี้ไม่ต่อ หลานสาวส่งข้อความมาก็ไม่รู้ สามีส่งข้อความก็ไม่รู้ มือถือไม่มีเน็ต จนกระทั่งลูกสาวกลับมาถึงบ้าน...

แม่ฟังข่าวเปล่า "อะไรเหรอลูก" ในหลวงเสียแล้วนะแม่ อื้อ อึง ในใจแม่นึก ทำใจไว้แล้วเมื่อสองวันก่อน  ลูกและสามีฟังข่าวจากวิทยุตอนขับรถจากโรงเรียนกลับบ้าน แม่รู้ที่หลัง คนที่บอกข่าวออกจากปากตรงของลูกสาวแม่ แม่ดีใจที่ไม่รับรู้ข่าวนี้จากการอ่านข้อความจากใคร แต่จากลูกสาวของแม่กลับบ้านมาแล้วบอกแม่เอง...

"ทำความดีให้พ่อสุขใจ" จึงเป็นวลีที่กระตุ้นเตือนชีวิตที่ยังคงเหลืออยู่ซึ่งก็อีกไม่นานเท่าไร 10 ปี 20 ปี หรือ 30 ปี คงมิอาจเป็นคนดีอย่างสมบูรณ์ หรือเรียกตัวเองว่าคนดี แต่ยินดีที่จะทำความดีให้มากขึ้นถือเป็นภาระกิจ...ตอบแทนบุญคุณที่เกิดเป็นคนไทยในสมัยรัลกาลที่ ๙