ตากับยาย

เคยได้รับเมล์จากเพื่อนเรื่องตากะยาย เอามาลงบล็อกนี้ เมื่อ 12 กุมภาพันธ์ เรื่องนั้นกินใจ และได้ขำ ส่วนเรื่องตากับยายนี้ก็เป็นเมล์จากเพื่อนอีกนั่นแหละ เรื่องนี้ได้ขำอีก และก็สอนเน้นเรื่องชีวิตคู่ที่ต้อง "แบ่งกัน" หักมุมประโยคสุดท้ายตอนจบ ว่าแบ่งกันจริงๆ...ลองอ่านดู

เรื่องราวน่ารัก ของตากับยายค่ะ

คืนที่ฟ้าฉ่ำฝน
> ... ตายายคู่หนึ่งจูงมือ ค่อย ๆ พากันเดินเข้าร้าน McDonalds
> แลดูแปลกตาท่ามกลางเหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาว
> สายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างชื่นชมในความรักที่ยืนยาวมากว่าครึ่งศตวรรษของสองตายาย
>
> ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารชุด และชำระเงินอย่างคุ้นเคย
> ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน
> ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด ตาค่อย ๆ แบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน
> เอาเฟรนช์ไฟร์ออกมานับครึ่ง และจัดวางไว้ดูน่ารับประทานข้างหน้ายาย
> คว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอีก ส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่งอึกก่อนจะวางไว้ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่
> ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ส่วนของตนอยู่
> บรรดาลูกค้าในร้านที่จับตาดูคู่ตายายมาตั้งแต่ต้นเริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย
> หลายคนสะกิดกันพลางกระซิบ ......
> 'น่าสงสารจังแกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั้ง'
> ชายหนุ่มโต๊ะข้าง ๆ ถึงกับเดินเข้ามาหาพร้อมเสนอตัวขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพ
> ตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
>
> 'ไม่เป็นไรหรอกมีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว'
> เวลาผ่านไป ทุกคนเริ่มสังเกตว่า
> ยายได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย ไม่ยอมแตะต้องส่วนของตน
> นอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง
> เอ่ยขอร้องให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ
> คราวนี้ยายเป็นฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน
> ยืนยันเหมือนเดิมว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน
> เมื่อตารับประทานเสร็จ ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปาก
> ยายก็ยังคงนั่งนิ่งดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้นราวกับกลัวว่าเขาจะไม่อิ่มจริงๆ
>
> ชายหนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก
>
> เอ่ยปากอย่างจริงจังขอตายายอนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง
> แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างสุภาพอีก ...
>
> ชายหนุ่มนึกสงสัย
> 'ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับ ก็ไหนบอกว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง
> คุณตาก็ทานเสร็จแล้ว ยังรออะไรอยู่หรือครับ? '
> คุณยายตอบเนิบ ๆ ??
> 'รอฟันปลอมจากตาน่ะหลานชาย...'