โกรธคือ "โง่" โมโหคือ "บ้า"

กิเลส ก็คือสิ่งที่ทำให้เกิดความเศร้าหมอง ซึ่งได้แก่ ราคะ-ความโลภ โมหะ-ความโกรธ โทสะ-ความหลง วันนี้อยากพูดเพิ่มเรื่องกิเลสที่เกี่ยวกับความโกรธ ตัวดิฉันเคยเป็นคนโกรธง่ายหายช้า แต่ตอนนี้เป็นคนโกรธง่ายหายไม่ช้าเท่าไร อาจเป็นเพราะวัยที่เปลี่ยนแปลงไป คนเราเข้าใจทฤษฏีแต่ก็ใช่ว่าจะปฏิบัติได้ มีใครไม่เคยโกรธหรือไม่เคยโมโหบ้าง ลองอ่านธรรมะจากพระพยอม โกรธคือ "โง่" โมโหคือ "บ้า" ก็ได้สาระดี

"โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า
ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้าไม่โง่

เรายอมแพ้คน เพื่อเอาชนะกิเลส
ดีกว่ายอมแพ้กิเลส เพื่อเอาชนะคน

คนเราควรทำตัวเหมือนคนร่อนแร่
คนร่อนแร่โกยหินโกยทรายใส่ตะแกรง แล้วก็ร่อน
เจอเพชรพลอยก็เก็บไว้
เจอหินเจอดินก็เหวี่ยงทิ้งไป

คนที่ไม่ยอมให้อภัย
อารมณ์จะบูดตอนเช้า
อารมณ์จะเน่าตอนเพล
อารมณ์จะเหม็นตอนค่ำ
ฟึดฟัดฮึดฮัดอย่างกับเบนซินซุปเปอร์

เดี๋ยวนี้เรากินอาหาร ไม่ได้ทำให้เป็นอาหาร
แต่กำลังทำอาหารให้เป็นยาเบื่อ

พอมีความสามัคคีเกิดขึ้น
ทำให้หนักกลายเป็นเบา
ยากเป็นง่าย
ช้าเป็นเร็ว

การคิดดี เป็นมิตร
การคิดชั่ว เป็นศัตรูอันร้ายกาจ

ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้
แต่เลือกเก่ง เลือกกล้าได้

ดินจะดีไม่ดี ดูที่หญ้า
คนจะโง่จะฉลาด ดูที่คำพูด

คนเราถ้าไม่ลำบาก ไม่ต่อสู้
สถานภาพของความเป็นมนุษย์ก็ย่อมต่ำลง

อยู่ด้วยกัน อย่าอวดดี
ถ้าความดีมีอยู่จริง มันจะอวดตัวมันเอง

ค่าอาหาร ค่าภารกิจ ไม่เท่าไร
แต่ค่าเลี้ยงดูกิเลส นี้มันมาก

อย่าเห็นแก่ตัว อย่ากลัวเสียเปรียบ
แล้วจะเข้ากับเพื่อนฝูงได้ดี

แก่แล้วต้องทำดีไว้ให้ลูก ทำถูกไว้ให้หลาน
ไม่ทำสิ่งชั่วช้าสามานย์ ให้ลูกหลานดูถูก

อย่าทำอะไรตามอยากกันเรื่อยไป
ถ้าขืนทำตามโดยไม่ยับยั้งชั่งใจ
ชีวิตก็จะวนเวียนอยู่ในวัฏจักรแห่งทุกข์ไม่สิ้นสุด

จงรักษาความถูกต้องมากกว่าความถูกใจ
คนเดี๋ยวนี้มันจัญไรรักษาความถูกใจมากกว่าความถูกต้อง

ขั้วของความชั่ว อยู่ที่เห็นแก่ตัว
ขั้วของความดี อยู่ที่เสียสละ

ทรัพย์สมบัติในบ้านที่เราว่า “เป็นของเรา”
มันเคยพูดกับเราว่า “ฉันเป็นของคุณ” บ้างไหม
มีแต่เสียงกิเลสของเราสั่งเอาว่า นั่นของกู นี่ของกู

คนขยันเปรียบเหมือนแมลงผึ้ง
ชอบบินไปดูดดมตอมเอาเกสรดอกไม้
ส่วนคนขี้เกียจเปรียบเหมือนแมลงวัน
ชอบดมตอมแต่สิ่งสกปรกโสโครก

คิดทำลายผู้อื่นเท่าไร
ตัวเองก็ต้องถูกทำลายเท่านั้น"

ลองอ่านต่อเรื่อง "วิธีระงับความโกรธโดยไม่เก็บกด"
ภาพประกอบ สวนที่บ้านนอร์เวย์ถ่ายปลายเดือนกรกฎาคม 2554 ก่อนเดินทางไปเมืองไทย